Ang Diyos ay Diyos ng realidad: Lahat ng Kanyang mga gawa ay tunay, at lahat ng mga salita na binibigkas Niya ay totoo, at lahat ng mga katotohanan na ipinapahayag Niya ay totoo. Lahat ng bagay na hindi Kanyang mga salita ay walang laman, hindi umiiral, at hindi batay sa katotohanan. Ngayon, ang Banal na Espiritu ay gumagabay sa mga tao tungo sa mga salita ng Diyos. Kung nais ng mga tao na ituloy ang pagpasok sa realidad, samakatuwid dapat nilang hanapin ang realidad at alamin ang realidad, matapos nito’y dapat nilang maranasan ang realidad, at isabuhay ang realidad. Mas alam ng mga tao ang realidad, mas maaari nilang masabi kung ang salita ng iba ay tunay; mas alam ng mga tao ang realidad, mas mababa ang pagkakaroon nila ng mga maling pag-iisip; mas mararanasan ng mga tao ang realidad, at mas alam nila ang mga gawa ng Diyos ng realidad, at kung mas madali para sa kanila ang iwanan ang kanilang tiwaling, mala-satanas na mga disposisyon; mas mayroong realidad ang mga tao, mas makikilala nila ang Diyos, at mas kamumuhian nila ang laman at mamahalin ang katotohanan; mas mayroong realidad ang mga tao, mas malalapit sila sa mga pamantayang hinihingi ng Diyos. Ang mga taong natamo ng Diyos ay yaong nagmamay-ari ng realidad, at alam ang katotohanan; yaong mga natamo ng Diyos ay nalaman ang tunay na mga gawa ng Diyos sa pamamagitan nang pagdanas ng realidad. Mas aktuwal na nakikipagtulungan ka sa Diyos at dinidisiplina ang iyong katawan, mas matatamo mo ang gawa ng Banal na Espiritu, mas matatamo mo ang realidad, at mas mabibigyang-liwanag ka ng Diyos—at sa gayon, mas higit ang iyong kaalaman sa tunay na mga gawa ng Diyos. Kapag nakakapamuhay ka sa aktuwal na liwanag ng Banal na Espiritu, ang kasalukuyang landas nang pagsasagawa ay magiging mas malinaw sa iyo, at mas maaari mong maihihiwalay ang iyong sarili mula sa mga relihiyosong maling pag-iisip at lumang mga gawi ng nakaraan. Ngayon, realidad ang tampulan: Mas mayroong realidad ang mga tao, mas malinaw ang kanilang kaalaman sa katotohanan, mas higit ang kanilang pagkaunawa sa kalooban ng Diyos. Mapapangibabawan ng realidad ang lahat ng mga aral at mga doktrina, maaari nitong mapangibabawan ang lahat ng teorya at kasanayan, at mas nakatuon sa realidad ang mga tao, mas tunay nilang maiibig ang Diyos, at magugutom at mauuhaw sa Kanyang mga salita. Kapag lagi kang nakatuon sa realidad, ang iyong pilosopiyang pambuhay, mga relihiyosong maling pag-iisip, at likas na karakter ay natural lamang na mabubura alinsunod sa gawa ng Diyos. Yaong mga hindi tumutuloy sa realidad, at walang kaalaman sa realidad, ay malamang na tutuloy sa kung ano ang higit sa karaniwan, at madali silang malilinlang. Ang Banal na Espiritu ay walang kaparaanang gumawa sa mga naturang tao, kung kaya’t nararamdaman nila ang kawalang laman, at ang kanilang mga buhay ay walang kahulugan.
Ang Banal na Espiritu ay maaari lamang na makagawa sa iyo kapag ikaw ay aktuwal na nagsasanay, aktuwal na naghahanap, aktuwal na nagdarasal at nahahandang magpakasakit alang-alang sa paghahanap ng katotohanan. Yaong mga hindi naghahanap ng katotohanan ay wala ni anuman maliban sa mga aral at katuruan, mga walang saysay na teorya, at yaong mga walang katotohanan ay natural na mayroong maraming mga maling pag-iisip tungkol sa Diyos. Ang mga taong ganito ay naghahangad lamang na palitan ng Diyos ang kanilang katawang lupa ng espiritwal na katawan, nang sa ganoon ay maaari silang makabalik sa ikatlong langit. Kayhahangal ng mga taong ito! Lahat ng mga nagsasabi ng ganito ay walang kaalaman sa Diyos, o sa realidad; ang mga taong ganito ay posibleng di-maaaring makipagtulungan sa Diyos, at maaari lamang maghintay nang walang-kibo. Kung nais ng mga tao na maunawaan ang katotohanan, at malinaw na makita ang katotohanan, at gayon din, saka papasok sila sa katotohanan at isagawa ito, dapat silang aktuwal na maghanap, at aktuwal na magutom at mauhaw. Kapag nagutom at nauhaw ka, at kapag aktuwal kang nakipagtulungan sa Diyos, ang Espiritu ng Diyos ay tiyak na hihipo sa iyo, gagawa sa loob mo na siyang magdadala sa iyo sa mas maraming pagliliwanag, at magbibigay sa iyo ng higit na kaalaman, at magiging mas malaking tulong sa iyong buhay.
Kung nais ng mga tao na makilala ang Diyos, dapat muna nilang malaman na ang Diyos ay ang tunay na Diyos, at dapat nilang malaman ang mga salita ng Diyos, ang tunay na hitsura ng Diyos sa laman, ang tunay na gawa ng Diyos. Tanging pagkatapos lamang na makilala na ang lahat ng gawa ng Diyos ay tunay maaaring aktuwal kang makikipagtulungan sa Diyos, at tanging sa pamamagitan lamang ng daang ito maaari mong matamo ang paglago sa iyong buhay. Lahat ng yaong mga walang kaalaman sa realidad ay walang kaparaanan upang maranasan ang mga salita ng Diyos, sila ay nabitag ng kanilang maling pag-iisip, nabubuhay sila sa kanilang guniguni, at sa gayon wala silang kaalaman sa mga salita ng Diyos. Mas higit ang iyong kaalaman sa realidad, mas malapit ka sa Diyos, at mas tapat ang loob mo sa Kaniya; mas higit ang iyong pagnanais na makita ang kalabuan at mga makadiwang lutang, at katuruan, mas higit kang mawawalay sa Diyos, sa gayon mas mararamdaman mo na ang pagdanas sa salita ng Diyos ay nakakabawas ng lakas at mahirap, at wala kang kakayahan sa pagpasok. Kung nais mo na pumasok sa realidad ng mga salita ng Diyos, patungo sa tamang tahakin ng iyong pang-espiritwal na buhay, una mo dapat kilalanin ang realidad at ihiwalay ang iyong sarili mula sa malabo, at higit sa karaniwan na mga bagay—na ibig sabihin, una mo munang dapat maunawaan kung paanong ang Banal na Espiritu ay kasalukuyang nagbibigay-liwanag at gumagabay sa iyo mula sa iyong loob. Sa ganitong paraan, kung maaari mong tunay na maunawaan ang tunay na gawa ng Banal na Espiritu sa iyong loob, makakapasok ka sa tamang daan na ginawang perpekto ng Diyos.
Ngayon, ang lahat ay nagsisimula sa realidad. Ang gawa ng Diyos ang pinakatotoo at maaaring mahipo ng mga tao; yaon maaaring maranasan ng mga tao, at makamtan. Sa mga tao kaydami nang malabo at higit sa karaniwan, na pumipigil sa kanila sa pagkilala sa kasalukuyang gawain ng Diyos. Sa gayon, sa kanilang mga karanasan palagi silang lumilihis, at palaging nakakaramdam na nahihirapan, na lahat ay dulot ng kanilang mga maling pag-iiisip. Hindi maunawaan ng mga tao ang mga prinsipyo na gawa ng Banal na Espiritu, hindi nila batid ang realidad, at kung kaya sila ay palaging negatibo sa kanilang landas sa pagpasok. Tinitingnan nila ang mga hinihingi ng Diyos mula sa malayo, di-makamtan ang mga iyon; nakikita lamang nila ang mga salita ng Diyos ay tunay na mabubuti, ngunit maaaring di-matagpuan ang landas sa pagpasok. Ang Banal na Espiritu ay gumagawa batay sa prinsipyong ito: Sa pamamagitan ng pakikipagtulungan ng mga tao, sa pamamagitan nila na aktibong nagdarasal, naghahanap at mas napapalapit sa Diyos, ang mga bunga ay maaaring makamtam, at sila’y maaaring mabigyang-liwanag at mailawan ng Banal na Espiritu. Hindi kumikilos nang isahan ang Banal na Espiritu, o ni ang tao ay kumikilos nang isahan. Kapwa nila lubhang kailangan ang isa’t-isa, at mas nagtutulungan ang mga tao, mas matutunton nila ang pagkamit sa mga pamantayan ng mga hinihingi ng Diyos, mas malaki ang gawa ng Banal na Espiritu. Tanging ang totoong pakikipagtulungan ng mga tao, dagdag pa sa gawa ng Banal na Espiritu, ang maaaring magbigay-bunga nang tunay na mga karanasan at ng substantibong kaalaman sa mga salita ng Diyos. Unti-unti, sa pamamagitan nang pagdanas sa ganitong paraan, ang isang perpektong tao sa kahuli-hulihan ay naibubunga. Ang Diyos ay di-gumagawa ng mga higit sa karaniwang mga bagay; sa mga pag-iisip ng mga tao, ang Diyos ay ang Makapangyarihan sa lahat, at ang lahat ay ginagawa ng Diyos—na ang bunga ay walang-kibong paghihintay ng tao, hindi nagbabasa ng mga salita ng Diyos o nagdarasal, at naghihintay na lamang sa hipo ng Banal na Espiritu. Yaong may tamang pagkaunawa, gayunpaman, ay naniniwala dito: Ang mga kilos ng Diyos ay maaari lamang makasulong hanggang sa aking pakikipagtulungan, ang epekto ng gawa ng Diyos ay nakasalalay sa akin kung paano ako makikipagtulungan. Kapag nagsasalita ang Diyos, dapat gawin ko ang lahat ng aking maaaring gawin upang hanapin at magsumikap tungo sa mga salita ng Diyos; ito ang dapat kong makamit.
Kina Pedro at Pablo, malinaw ninyong makikita na si Pedro ang mas higit na nagtuon ng atensiyon sa realidad. Mula sa pinagdaanan ni Pedro, maaaring makita na ang kanyang mga karanasan ay kumuha ng mga aral mula doon sa mga nabigo sa nakaraang panahon, kung kaya’t natutuhan niya ang mga kalakasan ng mga santo ng panahong nakaraan—at mula dito maaaring makita kung gaano katotoo ang mga karanasan ni Pedro, na ang mga ito ay sapat upang mahayaan ang mga tao na mahipo, mabigyan ng kakayanan at nang makamit yaon ng mga tao. Si Pablo, bagaman, ay kakaiba: Lahat nang tinukoy niya ay malabo at di-nakikita, mga bagay tulad ng pagpunta sa ikatlong langit, ang pag-akyat sa trono at ang korona ng pagkamatuwid. Tumuon siya sa bagay na panlabas: sa katayuan, sa paghahaplit sa mga tao, sa pagpapakitang-gilas ng kanyang katandaan, sa paghipo sa kanya ng Banal na Espiritu, at iba pa. Wala sa hinabol niya ang totoo, at karamihan doon ay pantasya, at sa gayon nakikita na ang lahat ng yaon ay higit sa karaniwan, gaya nang kung gaano hinihipo ng Banal na Espiritu ang mga tao, ang malaking galak na tinatamasa ng mga tao, ang pagpunta sa ikatlong langit, o regular na pagsasanay at pagtamasa nito hanggang sa maaabot nito, pagbabasa ng salita ng Diyos at pagtamasa sa mga ito hanggang sa isang tiyak na lawak—wala ni isa man dito ang totoo. Lahat ng mga gawa ng Banal na Espiritu ay karaniwan, at totoo. Kapag binabasa mo ang mga salita ng Diyos at nagdasal, sa kalooban mo ikaw ay maningning at matatag, ang mundong panlabas ay di-maaaring makialam sa iyo, sa loob mo handa mong mahalin ang Diyos, handa kang makisalo sa mga positibong bagay, at kinamumuhian mo ang buktot na mundo; ito ay pamumuhay sa loob ng Diyos, at hindi tulad nang sinasabi ng mga tao, na masyadong nagtatamasa—ang ganoong salita ay hindi totoo. Ngayon, ang lahat ay nagsisimula sa realidad. Lahat ng ginagawa ng Diyos ay totoo, at sa iyong mga karanasan, dapat mong pagtuunan ng pansin ang tunay na pagkilala sa Diyos, ang hanapin ang mga yapak na gawa ng Diyos at ang mga kaparaanan kung paano hinihipo at binibigyang-liwanang ng Banal na Espiritu ang mga tao. Kung kinakain at iniinom mo ang mga salita ng Diyos, at nagdarasal, at nakikipagtulungan sa paraan na mas totoo, natututuhan kung ano ang mabuti mula sa mga panahong nagdaan, at pagwaksi sa bagay na masama tulad ni Pedro, kung nakikinig ka sa pamamagitan ng iyong mga tainga, at tumitingin ka sa pamamagitan ng iyong mga mata, at madalas manalangin at magnilay sa iyong puso, at gawin ang lahat na maaari upang makipagtulungan sa gawa ng Diyos, samakatuwid, ang Diyos ay tiyakang gagabay sa iyo.
Mula sa Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento