Ang Halagang Isinabuhay ni Job sa Kanyang Buong Buhay

Si Job Pagkatapos ng Kanyang mga Pagsubok

(Job 42:7-9) At nangyari, na pagkatapos na masabi ni Jehova ang mga salitang ito kay Job, sinabi ni Jehova kay Eliphaz na Temanita, Ang aking poot ay nag-aalab laban sa iyo, at laban sa iyong dalawang kaibigan: sapagka’t hindi kayo nagsalita tungkol sa akin ng bagay na matuwid, na gaya ng ginawa ng aking lingkod na si Job. Kaya’t kumuha kayo ngayon ng pitong guyang baka, at pitong lalaking tupa, at pumaroon kayo sa aking lingkod na si Job, at ialay ninyo ang pinakahandog na susunugin: at idadalangin kayo ng aking lingkod na si Job: sapagka’t siya’y aking tatanggapin, baka kayo’y aking gawan ng ayon sa inyong kamangmangan; sapagka’t hindi kayo nagsasalita tungkol sa akin ng bagay na matuwid, na gaya ng aking lingkod na si Job. Sa gayo’y pumaroon si Eliphaz na Temanita, at si Bildad na Suhita, at si Sophar na Naamatita, at ginawa ang ayon sa iniutos sa kanila ni Jehova: at nilingap ni Jehova si Job.

(Job 42:10) At inalis ni Jehova ang pagkabihag ni Job, nang kanyang idalangin ang kanyang mga kaibigan; at binigyan ni Jehova si Job na makalawa ang higit ng dami kaysa tinaglay niya ng dati.

(Job 42:12) Sa gayo’y pinagpala ni Jehova, ang huling bahagi ng buhay ni Job na higit kaysa kanyang pasimula: at siya’y nagkaroon ng labing apat na libong tupa, at anim na libong kamelyo, at isang libong tuwang na baka, at isang libong asnong babae.

(Job 42:17) Gayon namatay si Job, na matanda at puspos ng mga taon.

Ang mga Natatakot sa Diyos at Lumalayo sa Kasamaan ay Tinitingnan ng Diyos na may Pagtatangi, Habang ang mga Hangal ay Tinitingnan ng Diyos na Mababa

Sa Job 42:7-9, sinabi ng Diyos na si Job ay Kanyang lingkod. Ang kanyang paggamit ng salitang “lingkod” upang tukuyin si Job ay nagpapakita ng kahalagahan ni Job sa Kanyang puso; bagaman ang Diyos ay hindi tinawag si Job ng mas mataas na titulo, ang pangalang ito ay walang kinalaman sa kahalagahan ni Job sa loob ng puso ng Diyos. Ang “Lingkod” dito ay palayaw ng Diyos para kay Job. Ang maramihang mga pagtukoy ng Diyos kay Job na “ang aking lingkod na si Job” ay nagpapakita kung paano Siya nalulugod kay Job, at kahit hindi sinabi ng Diyos ang ibig sabihin sa likod ng salitang “lingkod,” ang kahulugan ng Diyos sa salitang “lingkod” ay makikita sa Kanyang mga salita sa siping ito na galing sa banal na kasulatan. Unang sinabi ng Diyos kay Eliphaz na Temanita: “Ang aking poot ay nag-aalab laban sa iyo, at laban sa iyong dalawang kaibigan: sapagka’t hindi kayo nagsalita tungkol sa akin ng bagay na matuwid, na gaya ng ginawa ng aking lingkod na si Job.” Ang mga salitang ito ay ang unang pagkakataon na ang Diyos ay lantarang nagsabi sa mga tao na tinanggap niya ang lahat nang sinabi at ginawa ni Job matapos ang mga pagsubok sa kanya ng Diyos, at ang unang pagkakataon na Siya ay lantarang nagkumpirma sa kawastuhan at katumpakan ng lahat ng ginawa at sinabi ni Job. Ang Diyos ay galit kay Eliphaz at sa iba dahil sa kanilang mali, at wala sa katwirang diskurso, dahil, gaya ni Job, hindi nila makita ang anyo ng Diyos o marinig ang mga salitang sinabi Niya sa kanilang buhay, gayon pa man si Job ay may tumpak na kaalaman sa Diyos, samantalang sila ay maaari lamang manghula tungkol sa Diyos, na nilalabag ang kalooban ng Diyos at sinusubukan ang Kanyang pasensya sa lahat ng kanilang ginawa. Dahil dito, kasabay ng pagtanggap sa lahat ng ginawa at sinabi ni Job, ang Diyos ay napoot sa iba, sapagka’t sa kanila ay hindi lamang Siya nakakita ng anumang mga katotohanan ng takot sa Diyos, kundi wala ring narinig tungkol sa takot sa Diyos sa kanilang sinabi. At kaya kasunod na ginawa ng Diyos ay inutusan sila: “Kaya’t kumuha kayo ngayon ng pitong guyang baka, at pitong lalaking tupa, at pumaroon kayo sa aking lingkod na si Job, at ialay ninyo ang pinakahandog na susunugin: at idadalangin kayo ng aking lingkod na si Job: sapagka’t siya’y aking tatanggapin, baka kayo’y aking gawan ng ayon sa inyong kamangmangan;” Sa siping ito ang Diyos ay nagsasabi kay Eliphaz at sa iba na gawin ang isang bagay na tutubos sa kanilang mga kasalanan, dahil ang kanilang kamangmangan ay isang kasalanan laban sa Diyos na Jehova, at sa gayon sila ay kailangang gumawa ng mga handog na susunugin upang malunasan ang kanilang mga pagkakamali. Ang mga sinunog na handog ay madalas na inaalay sa Diyos, ngunit ang hindi pangkaraniwan tungkol sa mga handog na susunuging ito ay inialay ang mga ito kay Job. Si Job ay tinanggap ng Diyos dahil pinasan niya ang patotoo sa Diyos sa panahon ng kanyang mga pagsubok. Ang mga kaibigan na ito ni Job, samantala, ay ibinunyag sa panahon ng kanyang mga pagsubok; dahil sa kanilang kamangmangan, sila ay nahatulan ng Diyos, at pinukaw nila ang galit ng Diyos, at dapat na parusahan ng Diyos—parusahan sa pamamagitan ng paggawa ng mga handog na susunugin sa harap ni Job—pagkatapos nito si Job ay ipinanalangin sila upang ilayo sa kanila ang kaparusahan at poot ng Diyos. Ang layunin ng Diyos ay upang magdala ng kahihiyan sa kanila, sapagka’t sila’y hindi mga taong natakot sa Diyos at lumayo sa kasamaan, at sila man ay hinatulan ang katapatan ni Job. Sa isang pagsasaalang-alang, sinabi sa kanila ng Diyos na hindi Niya tinanggap ang kanilang mga kilos ngunit lubos na tinanggap at natuwa kay Job; sa isa pa, sinabi sa kanila ng Diyos na ang pagtanggap sa tao ng Diyos ay pagtataas sa tao sa harap ng Diyos, na ang tao ay kinamumuhian ng Diyos dahil sa kanyang kamangmangan, at nagagalit ang Diyos dahil dito, at mababa at marumi sa paningin ng Diyos. Ito ang mga kahulugan na ibinigay ng Diyos sa dalawang uri ng tao, iyon ang mga saloobin ng Diyos sa dalawang uring ito ng tao, at iyon ang mga salita ng Diyos tungkol sa halaga at katayuan ng dalawang uring ito ng tao. Kahit na tinawag ng Diyos si Job na Kanyang lingkod, sa mata ng Diyos itong lingkod ay minamahal, at binigyan ng awtoridad na manalangin para sa iba at patawarin sila sa kanilang mga pagkakamali. Itong “lingkod” ay maaaring makipag-usap nang diretso sa Diyos at humarap nang diretso sa Diyos, ang kanyang katayuan ay mas mataas at lalong mas marangal kaysa sa iba. Ito ay ang tunay na kahulugan ng salitang “lingkod” na sinabi ng Diyos. Si Job ay binigyan nitong natatanging karangalan dahil sa kanyang takot sa Diyos at paglayo sa kasamaan, at ang dahilan kung bakit hindi tinawag ang iba na mga lingkod ng Diyos ay dahil hindi sila natakot sa Diyos at lumayo sa kasamaan. Ang dalawang maliwanag na magkaibang uri ng saloobin ng Diyos ay ang Kanyang mga saloobin sa dalawang uri ng tao: Ang mga taong takot sa Diyos at lumalayo sa kasamaan ay tinatanggap ng Diyos, at nakikita bilang mahalaga sa Kanyang mga mata, habang ang mga taong hangal na hindi natatakot sa Diyos, at hindi nakakayang lumayo sa kasamaan, at hindi maaaring tumanggap ng pabor sa Diyos; sila ay madalas na kinapopootan at hinahatulan ng Diyos, at mababa sa paningin ng Diyos.

Ang Diyos ay Nagbibigay ng Awtoridad kay Job

Si Job ay nanalangin para sa kanyang mga kaibigan, at pagkatapos, dahil sa mga panalangin ni Job, ang Diyos ay hindi sila itinuring ayon sa kanilang kamangmangan—Hindi Niya sila pinarusahan o ginawan ng anumang ganti. At bakit ganoon? Dahil ang mga panalangin para sa kanila ng lingkod ng Diyos, na si Job, ay naabot ang Kanyang mga tainga; pinatawad sila ng Diyos dahil tinanggap Niya ang mga panalangin ni Job. At ano ang nakikita natin dito? Kapag pinagpapala ng Diyos ang isang tao, Siya ay nagbibigay sa kanila ng maraming gantimpala, at hindi lamang materyal, alinman sa: Ang Diyos ay nagbibigay din sa kanila ng awtoridad, at ginagawa silang karapat-dapat na manalangin para sa iba, at kinakalimutan ng Diyos, at pinapalampas ang mga kasalanan ng mga taong iyan dahil naririnig Niya ang mga panalanging ito. Ito ang talagang awtoridad na ibinigay ng Diyos kay Job. Sa pamamagitan ng mga panalangin ni Job upang ihinto ang pagkasumpa sa kanila, nagdala ang Diyos na Jehova ng kahihiyan sa hangal na mga taong ito—kung saan, siyempre, ay ang Kanyang natatanging kaparusahan para kay Eliphaz at sa iba.

Si Job ay Muling Pinagpala ng Diyos, at Hindi na Kailanman Muling Pinaratangan ni Satanas

Kabilang sa mga pabigkas ng Diyos na Jehova ang mga salita na “hindi kayo nagsasalita tungkol sa akin ng bagay na matuwid, na gaya ng aking lingkod na si Job.” Ano itong sinabi ni Job? Ito iyong dati na nating napag-usapan, pati na rin ang maraming salita sa mga pahina sa Aklat ni Job kung saan naitala na nangusap si Job. Sa lahat nitong maraming pahina ng mga salita, hindi kahit kailan nagsabi si Job ng anumang reklamo o agam-agam tungkol sa Diyos. Hinihintay lamang niya ang kalalabasan. Ang paghihintay na ito ay ang kanyang saloobin ng pagkamasunurin, bunga nito, at bilang resulta ng mga salitang sinabi niya sa Diyos, si Job ay tinanggap ng Diyos. Nang siya ay nagtiis sa mga pagsubok at dumanas ng paghihirap, ang Diyos ay nasa kanyang tabi, at kahit na ang kanyang paghihirap ay hindi nabawasan sa pamamagitan ng presensya ng Diyos, nakita ng Diyos kung ano ang nais Niyang makita, at narinig kung ano ang ibig Niyang marinig. Ang bawat isa sa mga kilos at salita ni Job ay umabot sa mga mata at tainga ng Diyos; narinig ng Diyos, at nakita Niya—at ito ang katotohanan. Ang kaalaman ni Job sa Diyos, at ang kanyang mga pag-iisip tungkol sa Diyos sa kanyang puso nang oras na iyon, sa panahong iyon, ay hindi kasing tiyak ng mga tao sa panahon ngayon, ngunit sa konteksto ng oras, kinilala pa rin ng Diyos ang lahat ng kanyang mga sinabi, dahil ang kanyang pag-uugali at mga pag-iisip sa kanyang puso, at kung ano ang kanyang ipinahayag at ibinunyag, ay sapat na para sa Kanyang mga kinakailangan. Sa panahon ng si Job ay sumailalim sa mga pagsubok, at ang nasa puso niya at pinagpasyahang gawin ay nagpakita sa Diyos ng isang kalalabasan, isang kasiya-siya sa Diyos, at pagkatapos nito’y kinuha ng Diyos ang mga pagsubok ni Job, si Job ay nangibabaw mula sa kanyang mga problema, at ang kanyang mga pagsubok ay nawala at hindi kailanman muling babalik sa kanya. Dahil si Job ay napasailalim na sa mga pagsubok, at nakatayo nang matatag sa panahon ng mga pagsubok na ito, at ganap na nagtagumpay laban kay Satanas, binigyan siya ng Diyos ng mga biyaya na karapat-dapat lamang sa kanya. Gaya ng nakasulat sa Job 42:10, 12, si Job ay pinagpalang muli, at pinagpala nang higit pa sa dati. Sa oras na ito si Satanas ay sumuko, at hindi na nagsalita o gumawa ng anumang bagay, at pagkatapos ay hindi na pinanghimasukan o sinubok si Job ni Satanas, at si Satanas ay hindi na nagparatang laban sa pagpapala ng Diyos kay Job.

Ginugol ni Job ang Huling Kalahati ng Kanyang Buhay sa Gitna ng mga Pagpapala ng Diyos

Kahit na ang Kanyang mga pagpapala nang panahong iyon ay limitado sa mga tupa, baka, kamelyo, materyal na ari-arian, at iba pa, ang mga pagpapalang nais ng Diyos na ipagkaloob kay Job sa Kanyang puso ay higit pa kaysa rito. Sa panahon na iyon may naitala ba kung anong uri ng walang hanggang mga pangako ang ninais na ibigay ng Diyos kay Job? Sa Kanyang mga pagpapala kay Job, ang Diyos ay hindi nagbanggit o ginalaw ang kanyang katapusan, at walang kinalaman sa kung ano ang kahalagahan o posisyon ni Job sa loob ng puso ng Diyos, sa kabuuan alam ng Diyos ang Kanyang pagpapala. At hindi inihayag ng Diyos ang katapusan ni Job. Ano ang ibig sabihin nito? Sa pagkakataong iyon, kapag ang plano ng Diyos ay hindi pa naaabot ang pagpapahayag ng katapusan ng tao, ang plano ay hindi pa pumapasok sa huling yugto ng Kanyang gawain, ang Diyos ay walang sinabi tungkol sa katapusan, at nagbibigay lamang ng mga materyal na biyaya sa tao. Ang ibig sabihin nito ay ang huling kalahating buhay ni Job na ginugol niya sa gitna ng pagpapala ng Diyos, na ginawa siyang kakaiba sa ibang tao—ngunit katulad nila siya ay tumanda, at tulad ng sinumang karaniwang tao ang araw ay dumating na siya ay nagpaalam sa mundo. Kaya ito naitala na “Gayon namatay si Job, na matanda at puspos ng mga taon” (Job 42:17). Ano ang ibig sabihin ng “namatay … puspos ng mga taon” dito? Sa panahon bago ipinahayag ng Diyos ang katapusan ng tao, nagtakda ang Diyos ng inaasahang tagal ng buhay ni Job, at kapag naabot na ang edad na iyan hinayaan na Niya si Job na likas na lisanin ang daigdig na ito. Mula sa ikalawang pagpapala kay Job hanggang sa kanyang kamatayan, ang Diyos ay hindi na nagdagdag pa ng anumang paghihirap. Para sa Diyos, ang pagkamatay ni Job ay likas, at kinakailangan din, ito ay isang bagay na napaka-karaniwan, at hindi isang paghatol o isang pagsumpa. Habang siya ay buhay pa, sumamba si Job at natakot sa Diyos; na patungkol sa kung anong uri ng katapusan mayroon siya kasunod ng kanyang kamatayan, walang sinabi ang Diyos, at hindi gumawa ng anumang komento tungkol dito. Ang Diyos ay mahusay magpasiya sa kung ano ang Kanyang sinasabi at ginagawa, at ang nilalaman at mga prinsipyo ng Kanyang mga salita at mga kilos ay ayon sa mga yugto ng Kanyang gawain at sa panahon na Siya ay gumagawa. Anong uri ng katapusan ang mayroon ang isang tao gaya ni Job sa puso ng Diyos? Nagkaroon ba ang Diyos ng anumang uri ng desisyon sa Kanyang puso? Siyempre mayroon Siya! Ito ay hindi lamang ipinaalam sa tao; hindi nais ng Diyos na sabihin sa tao, ni wala rin Siyang anumang balak na sabihin sa tao. At sa gayon, sa mababaw na pananalita, si Job ay namatay na puspos ng mga taon, at ganito ang buhay ni Job.

Ang Halagang Isinabuhay ni Job sa Kanyang Buong Buhay

Nabuhay ba si Job ng may kabuluhan? Nasaan ang kabuluhan? Bakit sinabi na nabuhay siya ng buhay na may halaga? Sa tao, ano ang kanyang halaga? Mula sa paningin ng tao, kinakatawan niya ang sangkatauhan na nais iligtas ng Diyos, sa pagdadala ng tumataginting na patotoo sa Diyos sa harap ni Satanas at ng mga tao sa mundo. Tinupad niya ang tungkulin na dapat na tuparin ng isang nilalang ng Diyos, at nagtakda ng isang mabuting halimbawa, at kumilos bilang isang huwaran, para sa lahat ng sino mang ibig na maligtas ng Diyos, na nagpapahintulot sa mga tao upang makita na maaaring magtagumpay nang ganap laban kay Satanas sa pamamagitan ng pag-asa sa Diyos. At ano ang kanyang halaga sa Diyos? Sa Diyos, ang halaga ng buhay ni Job ay nasa kanyang kakayahan na matakot sa Diyos, sumamba sa Diyos, magpatotoo sa mga gawa ng Diyos, at purihin ang mga gawa ng Diyos, na nagdadala ng kaginhawahan sa Diyos at isang bagay na kasiya-siya; sa Diyos, ang halaga ng buhay ni Job ay gayon din sa kung paano, bago ng kanyang kamatayan, naranasan ni Job ang mga pagsubok at nagtagumpay laban kay Satanas, at nagdala ng tumataginting na patotoo sa Diyos sa harap ni Satanas at ng mga tao ng daigdig, na niluluwalhati ang Diyos sa sangkatauhan, inaaliw ang puso ng Diyos, at nagpapahintulot sa sabik na puso ng Diyos upang masdan ang isang kinalabasan, at makita ang pag-asa. Ang kanyang patotoo ay nagtakda ng isang pamarisan para sa kakayahan upang tumayong matatag sa kanyang patotoo sa Diyos, at sa pagdadala ng kahihiyan kay Satanas sa ngalan ng Diyos, sa gawain ng Diyos sa pamamahala ng sangkatauhan. Hindi ba ito ang halaga ng buhay ni Job? Si Job ay nagdulot ng kaaliwan sa puso ng Diyos, ibinigay niya sa Diyos ang unang tikim ng galak ng niluluwalhati, at nagbigay ng isang kahanga-hangang simula para sa plano sa pamamahala ng Diyos. At mula sa puntong ito ang pangalan na Job ay naging isang simbolo para sa pagkaluwalhati ng Diyos, at isang tanda ng pagtatagumpay ng sangkatauhan laban kay Satanas. Ang isinabuhay ni Job sa panahon ng kanyang buong buhay at ang kanyang kapansin-pansin na tagumpay laban kay Satanas ay magpakailanman na itatangi ng Diyos, at ang kanyang pagka-perpekto at pagkamatuwid, at takot sa Diyos ay igagalang at tutularan ng mga henerasyon na darating. Siya ay magpakailanman na itatangi ng Diyos tulad ng isang walang kamali-mali, makinang na perlas, at kaya siya ay karapat-dapat na pahalagahan din ng tao!

mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao