Ang Bawat Salita ng Diyos ay Isang Pagpapahayag ng Kanyang Disposisyon

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Ang Bawat Salita ng Diyos ay Isang Pagpapahayag ng Kanyang Disposisyon

Hu Ke Lungsod ng Dezhou, Lalawigan ng Shandong

     Sa tuwing nakikita ko ang mga salitang ito na sinabi ng Diyos, hindi ako mapalagay: “Pinanghahawakan ng disposisyon ng Diyos ang bawat pangungusap na sinabi ko. Makabubuti para sa inyo ang pagnilay-nilayan ang Aking mga salita nang maingat, at siguradong labis ninyong mapapakinabangan ang mga ito.” Hindi ako mapalagay dahil ang pag-unawa sa disposisyon ng Diyos ay kapwa napakahalaga sa pag-unawa ng tao sa Diyos at sa kanilang paghahangad na mahalin at pasayahin Siya. Ngunit kapag kumakain at umiinom ako ng mga salita ng Diyos, palagi kong nararamdaman na ang disposisyon ng Diyos ay parang napakahirap unawain, at hindi ko alam kong paano ko ito uunawain. Pagkatapos, sa pamamagitan ng pagbabahagi mula sa aking lider, nalaman ko na dapat unawain ko kung ano ang gusto ng Diyos at kung ano ang kinapopootan Niya mula sa Kanyang mga salita, nang sa gayon ay maunawaan ang disposisyon ng Diyos. Pagkatapos, sinubukan kong isagawa ang mga ito at nakita ko ang ilang mga resulta. Subalit nananatili akong nalilito tungkol sa mga salita ng Diyos, “Pinanghahawakan ng disposisyon ng Diyos ang bawat pangungusap na sinabi ko,” at wala akong kaalam-alam kong paano ito maunawaan.

Isang Himno ng mga Salita ng Diyos Makapangyarihang Diyos ay Lumitaw sa Silangan ng Mundo

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Isang Himno ng mga Salita ng Diyos Makapangyarihang Diyos ay Lumitaw sa Silangan ng Mundo

I
Tagapagligtas ay bumalik na sa puting ulap at dumating sa atin,
para gawin ang Kanyang paghatol simula sa pamilya ng Diyos.
Sa paghahayag ng katotohanan,
nilulupig Niya ang mga puso ng milyones,
at Kanyang ibinubunyag ang Kanyang matuwid na disposisyon.
Puno ng galit at kamahalan,
na may dakilang awtoridad, at gayong dakilang kapangyarihan,
ang matuwid na Makapangyarihang Diyos ay lumilitaw sa Silangan ng mundo.

Kabanata 9. Paghahanap ng Kalooban ng Diyos at ang Pagsasagawa ng Katotohanan sa Abot ng Makakaya

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Kabanata 9. Paghahanap ng Kalooban ng Diyos at ang Pagsasagawa ng Katotohanan sa Abot ng Makakaya

    Sa sandaling ang mga tao ay magpadalus-dalos habang tinutupad ang kanilang mga tungkulin, hindi nga nila alam kung paano danasin ito; sa sandaling maging okupado sila sa mga bagay, ang kanilang espirituwal na mga katayuan ay nababagabag; hindi nila mapanatili ang isang normal na kalagayan. Paano maaaring maging ganito? Kung hihilingin sa iyo na tuparin ang isang kaunting gawain, ikaw ay nalilihis sa kalakaran, nagiging maluwag, hindi lumalapit sa Diyos at nalalayô sa Diyos. Pinatutunayan nito na ang mga tao ay hindi nakababatid kung paano ang makaranas. Kahit na anuman ang gawin mo, marapat na unawain mo muna kung bakit talaga ginagawa mo ito at kung ano ang katangian ng bagay na ito. Kung ito ay ilalagay sa kategorya na pagtupad sa iyong tungkulin, samakatuwid ay dapat mong pagnilay-nilayin: Paano ko ba dapat gawin ito? Paano ko ba dapat tuparin ang aking tungkulin nang mabuti para di ko ito ginagawa nang walang kainteres-interes? Ito ay isang bagay kung saan ay nararapat kang lumapit sa Diyos. Ang paglapit sa Diyos ay paghahanap ng katotohanan sa bagay na ito, ito ay paghahanap ng daan ng pamumuhay, ito ay paghahanap ng kalooban ng Diyos, at ito ay paghahanap kung paano masisiyahan ang Diyos. Ito ang mga pamamaraan para mapalapit sa Diyos habang abala ka; ito ay hindi pagsasagawa ng isang relihiyosong seremonya o isang panlabas na pagkilos; ito ay isinasagawa para sa layong kumilos alinsunod sa katotohanan matapos hanapin ang kalooban ng Diyos. Kung lagi mong sinasabing "Salamat sa Diyos, salamat sa Diyos" gayong wala kang anumang bagay na ginagawa, ngunit kapag mayroon kang ginagawa, isinasagawa mo pa rin ito ayon sa iyong sariling kalooban, ang ganitong uri ng pasasalamat ay isang panlabas na kilos. Kapag tumutupad ka ng iyong tungkulin o may ginagawang isang bagay, nararapat na isipin mo palagi: Paano ko tutuparin ang tungkuling ito? Ano ang intensyon ng Diyos? Sa pamamagitan ng mga bagay na ito, magiging malapit ka sa Diyos, at sa pamamagitan ng paglapit sa Diyos, hinahanap mo ang mga prinsipyo at katotohanan upang magawa ang mga bagay, hinahanap mo ang kalooban ng Diyos mula sa loob mo at hindi mo iniiwan ang Diyos sa lahat ng ginagawa mo. Ito ang isang taong tunay na naniniwala sa Diyos. Ngayon kapag may dumating na ilang bagay sa mga tao, anuman ang totoong kalagayan, iniisip nila na magagawa nila ang ganito’t ganoon, ngunit ang Diyos ay wala sa kanilang mga puso, at ginagawa nila ito ayon sa kanilang mga sariling intensyon. Kahit na ang kahahantungan ng pagkilos ay angkop o hindi, o kung ito ay alinsunod sa katotohanan o hindi, sila ay nagmamatigas lamang at kumikilos ayon sa kanilang mga pansariling intensyon. Karaniwan sa wari ay Diyos ang nasa kanilang mga puso, ngunit kapag abala sila sa ibang bagay, ang Diyos ay wala sa kanilang mga puso. May ilang tao na nagsasabi: "Hindi ako napapalapit sa Diyos sa mga bagay na ginagawa ko; dati ay nahirati ako sa pagganap ng mga seremonyang relihiyoso, at sinubukan kong mapalapít sa Diyos, ngunit ito ay walang ibinunga; hindi ako mapalapit sa Kanya.” Wala ang Diyos sa puso ng ganitong uri ng tao, sarili lamang niya ang nasa kanyang puso at hindi niya maisagawa ang katotohanan sa mga bagay na kanyang ginagawa. Ang hindi paggawa ng mga bagay alinsunod sa katotohanan ay paggawa ng mga bagay ayon sa iyong sariling kalooban, at ang paggawa ng mga bagay ayon sa iyong sariling kalooban ay paglisan sa Dios; kung kaya, ang Diyos ay wala sa iyong puso. Ang mga kaisipang pantao ay karaniwang maganda at matuwid sa tingin ng mga tao at tila ang mga ito ay hindi gaanong lumalabag sa katotohanan. Sa pakiwari ng mga tao ang paggawa sa ganitong paraan ay pagsasagawa ng katotohanan, na sa palagay nila ang paggawa sa ganitong paraan ay pagpapasailalim sa Diyos. Sa totoo lang, ang mga tao ay hindi tunay na naghahanap sa Diyos at hindi nananalangin sa Diyos tungkol dito. Hindi sila nagsusumikap na gawin ito nang mabuti upang maging kasiya-siya sa kalooban ng Diyos, ni nagsusumikap na gawin ito nang napakainam ayon sa Kanyang mga hinihingi. Wala sa kanila ang ganitong totoong kalagayan, at wala sila ng ganoong pagnanais. Ito ang pinakamalaking kamalian ng mga tao sa kanilang pagkilos, dahil sa naniniwala ka sa Diyos, ngunit wala sa iyong puso ang Diyos. Paano ito hindi naging isang kasalanan? Paano ito hindi naging pandaraya sa iyong sarili? Ano ang magiging epekto ng pagpaniwala sa ganitong paraan? Nasaan ang praktikal na kabuluhan ng paniniwala sa Diyos?